Πως να μην κερδίσεις με τέτοιο κόσμο Αγία Παρασκευή-Πανιώνιος 0-1

 

Μια ακόμη Κυριακή σε ένα, ας το πούμε γήπεδο...ο Πανιώνιος κατάφερε (πάλι  με την ψυχή στο στόμα) να νικήσει με 0-1 την Αγία Παρασκευή που ξαφνικά θυμήθηκε να παίξει μπάλα....για ποιον άραγε;

Ο Πανιώνιος λοιπόν πέρασε νικηφόρα και πως να μην νικήσει αφού είχε για ακόμη ένα παιχνίδι τον καταπληκτικό κόσμο του που είναι πάντα και παντού παρών.

 Με όποιες αντίξοες συνθήκες σε κάθε γήπεδο και σε κάθε χωριό.... έιναι εκεί. 

Οι περίπου 300 φίλοι του Πανιωνίου έκαναν έδρα μας το γήπεδο της  Αγίας Παρασκευής και έδωσαν το δκό τους αγώνα στην εξέδρα που φυσικά νίκησαν.

Έτσι και στην Αγία Παρασκευή με συνθήματα από το πρώτο έως και το τελευταίο λεπτό στήριξαν την ομάδα στην νίκη επί της Αγίας Παρασκευής.

Αυτό θα πει να είσαι Πανιώνιος, η διαφορετικότητα αυτή μας κάνει ξεχωριστούς. 

Η ομάδα αντικειμενικά δεν ήταν καθόλου καλή στα αγωνιστικά τώρα. 

Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο δεν είχε ρυθμό είχε άγχος, εκνευρισμό στις μεταβιβάσεις με πολλές πάσες που είχαν δύναμη και επειδή το χόρτο ήταν όλο λακκούβες και σε συνδυασμό με το ότι ψιλοέβρεχε και γλιστρούσε δεν μπορούσαν να κάνουν κοντρόλ ή να αλλάξουν πάσες. 

Κλωτσούσαν και οι γηπεδούχοι και κάπως έτσι πέρασαν τα πρώτα 45 λεπτά.

Το ίδιο σκηνικό και στο δεύτερο ημίχρονο μέχρι που ο Πανιώνιος αξιοποίησε το ότι παίζαμε με παίκτη παραπάνω λόγο αποβολής παίκτη της Αγίας Παρασκευής στο 62ο λεπτό και ο Ιγνατίδης 9 λεπτά αργότερα στο 71ο λεπτό έκανε το 0-1 χρυσό γκολ που έδωσε ανάσα την νίκη και τους 3 βαθμούς στον Πανιώνιο που έτσι παρέμεινε η διαφορά των 7 βαθμών από τον δεύτερο Εθνικό.

Ο Πανιώνιος είχε αρκετές ευκαιρίες τις οποίες δεν κατάφερε να κάνει γκολ και αξίζει να πούμε ότι στο 0-0 η Αγία Παρασκευή (με τους πολλούς περίεργους.... στο γήπεδο και δεν εννοω στην εξέδρα) έχασε μια καλή ευκαιρία να σκοράρει αλλά ο Σκαφίδας αντέδρασε σωστά.

Στην λήξη υπήρχε μια μικροένταση από κάποιους που προκάλεσαν τον κόσμο του Πανιωνίου αλλά αυτό δεν μας εμπόδισε να πανηγυρίσουμε κόσμος και παίκτες την νίκη.