Τι είδα με τα μάτια τα δικά μου χθες στην νίκη του Πανιώνιου κόντρα στο Αιγάλεω

 

Ο Πανιώνιος αρχικά να πω αν και το γράφω, στον τίτλο νίκησε το Αιγάλεω με 2-0.

Είδα έναν Πανιώνιο σαφώς πιο βελτιωμένο από τα προηγούμενα παιχνίδια,πιο σταθερό, έναν Πανιώνιο πίσω να είναι ανίκητος και αυτό το αποδεικνύει ότι μέχρι τώρα ο Πανιώνιος δεν έχει δεχθεί γκόλ. 

Ο Πανιώνιος κόντρα σε μια ομάδα που έχει δείξει καλά στοιχεία μέχρι στιγμής στο πρωτάθλημα το Αιγάλεω τα πήγε πολύ καλά.

Υπήρχε συνεργασία και αλληλοκάλυψη.

Λίγο δουλειά στον κέντρο χρειάζεται ακόμα η ομάδα καθώς πρέπει να πιέσουμε και να πηγαίνουμε πρώτοι στην μπάλα και να έχουμε έναν πιο κινητικό κόφτη ο Γκίνης να ανεβάσει κι άλλο ταχύτητα. 

Τα άκρα ήταν καλά και ο Χριστόπουλος έκανε πολύ καλό παιχνίδι. 

Μέχρι το 1-0 που έγινε στο 31ο λεπτό ο Πανιώνιος ήταν αυτός που έλεγχε το παιχνίδι και ανταμοίφθηκε μεβτο Πότσι να κάνει το 1-0.

Μετά ο Πανιώνιος το συνηθίζει να δίνει χώρο στον αντίπαλο (κακός) αν και το Αιγάλεω δεν έκανε κάτι το απειλητικό πάρα μόνο ένα σουτ.

Υπήρχαν δυνατές μονομαχίες και σε μια τέτοια ο Φελίσιο δέχθηκε δυνατό μαρκάρισμα με αποτέλεσμα λίγα λεπτά αργότερα να αντικατασταθεί από τον Γεμιστό.

Έτσι τελείωσε το ημίχρονο. 

Να πω ότι έχω την εντύπωση ότι ο διαιτητής ήταν πολύ δεκτικός στις κάρτες και μου φαίνεται ότι δεν έδωσε κάρτα σε κανέναν...

Το σκηνικό στο δεύτερο ημίχρονο ήταν ότι ο Πανιώνιος έκανε συντήρηση προσπάθησε να διαφυλάξει το 1-0 και σε μια ωραία αντεπίθεση ο Χριστόπουλος έκανε σέντρα και ο Γεμιστός νε την μια έκανε το 2-0.

Η νίκη κλείδωσε τα πανηγύρια συνεχίστηκαν στο τέλος με παίκτες και κόσμο να είναι ένα. 

Στα ωραία του αγώνα ότι στο γήπεδο υπήρχαν οπαδοί και των δύο ομάδων σε ωραία ποδοσφαιρικη ατμόσφαιρα και θύμιζε Κυριακή ποδοσφαίρου και ας ήταν Δευτέρα.