Η "Πανιώνια κερκίδα" έχει και πιο μεγάλους που "εφυγαν " και αγαπούσαν τον Πανιώνιο

              Η ΠΑΝΙΩΝΙΑ ΚΕΡΚΙΔΑ ΕΠΑΝΩ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ

Με αφορμή το άρθρο για την μνήμη της αγαπημένης μας Ρενάτας και του Γίαννη του Δρακόπουλου που έφυγε πρόσφατα έγραψα  αυτό το άρθρο γιατί έχουν φύγει κιάλλοι Πανιώνιοι από πιο μεγαλύτερες ηλικίες που ήταν εξίσου τρελαμένοι με τον Πανιώνιο και αγαπητοί γενικά. 

Ζητάω προκαταβολικά συγνώμη καθώς σίγουρα είναι και άλλοι πολλοί που έχω ξεχάσει ή ακόμα και να μην τους γνώριζα. 

Φυσικά αναφέρομαι σε φίλους του Πανιωνίου φιλάθλους και δεν έχω αναφερθεί στο άρθρο καθόλου σε αθλητές,προπονητές καθώς η λίστα θα είναι τεράστια.

Επίσης για τους ανθρώπους που αναφέρω στο άρθρο η σειρά αναφοράς  τους είναι τυχαία.

Πάμε να θυμηθούμε και φυσικά να μην τους ξεχνάμε ποτέ:

Ο Γιάννης Φραγκούλης: (τρομάρας) ο Γιάννης ήταν μέρα νύχτα στον Πανιώνιο.

 Όσα χρόνια τον θυμόμουν ήταν παρών σε χαρές,λύπες, παρών συνελεύσεις και φυσικά στον πάγκο του Πανιωνίου στο μπάσκετ για πάρα πολλά χρόνια. Ιδιαίτερη στιγμή ο τραυματισμός του Μπόμπαν Γιάνκοβιτς και το απίστευτο δέσιμο μαζί του.

Ο Άγγελος Φιλίππου:  Ο κυρ Άγγελος ήταν ένας γλυκός αυτός άνθρωπος που πραγματικά ήταν όλοι του η ζωή ο Πανιώνιος.

Ήξερε τα πάντα για όλα τα αθλήματα, για τους παίκτες νέους και παλιούς, έζησε ωραίες και δύσκολες στιγμές με τον Πανιώνιο άφησε την τελευταία του πνοή στο γήπεδο του Πανιωνίου (αυτοκτόνησε πέφτωντας από την θύρα 10)

Ο Γιάννης Δρακόπουλος: Ο Γιάννης ήταν ένα παλικάρι δυναμικό,με λόγο και με ευθύνη λόγου. Πανιώνιος από κούνια τον θυμάμαι στην θύρα 2 για αρκετά χρόνια (εποχή Τάκη Γκώνια στον Πανιώνιο) μαζί με τον αδερφό του τον Βασίλη και την παρέα του. Μετά μετακόμισε...θύρα και ήταν στην θύρα 4 και 5. Πολύ πρόσφατος ο θάνατος του δυστυχώς. Δεν είχαμε πολλά γιατί ίσως να μην συμφωνούσαμε σε πολλά, αλλά είχαμε κοινή αγάπη τον Πανιώνιο. Ο Γιάννης ήταν ντόμπρος, είτε σε συμπαθούσε είτε όχι θα στο έλεγε έξω από τα δόντια. Θα σε θυμάμαι φίλε συνΠανιώνιε Γιάννη.

Ο ΑΒΟΣ:  Ήταν ο θρυλικός παθιασμένος φίλαθλος του Πανιωνίου ο ΑΒΟΣ,μια φυσιογνωμία που οι παλιοί δεν γίνεται να μην τον θυμούνται. Πάντα στο ταρτάν του γηπέδου να είναι ο ρυθμιστής για τις μπάλες με τον φόβο μην τις χάσει.

 Ο Τάσος Κοζανίτης: ο Τάσος ήταν ένας φίλαθλος αγνός του Πανιωνίου ο οποίος ήταν παρών σε όσους αγώνς του ήταν εφικτό και είχε μόνο φίλους στο γήπεδο καθώς με κανέναν δεν είχε να διαφωνήσει.

Ο Χάρης Οικονομίδης:  Ο άνθρωπος που οργάνωνε όταν ήταν νέος,ο Χάρης είχε το members στο γήπεδο του Πανιωνίου και για τους πιο παλιούς ήταν πρόεδρος του συνδέσμου φιλάθλων Πανιωνίου, παρών σε όλους τους αγώνες του Ιστορικού εντός και εκτός έδρας.Ό άνθρωπος που έβγαζε τα συνθήματα παλίά και ήταν η ψυχή της Πανιώνιας εξέδρας.

Ο Ίκαρος Φατούρος:  Ο Φατούρος όπως τον ήξεραν οι πιο πολλοί ήταν φίλαθλος αλλά και προπονητής στα τμήματα των ακαδημιών του συλλόγου, με αμέτρητες ώρες στα γήπεδα για τον Πανιώνιο έφυγε σε πολύ ξαφνικά και νέος.

 Ο Φαίδων Γεωργίτσης: Γνωστός σε όλο τον κόσμο, ο Φαίδων Γεωργίτσης ο ηθοποιός που ήταν Πανιώνιος και το δήλωνε με υπερηφάνια. Όποτε του ήταν εύκολο παρακολουθούσε τον Πανιώνιο του από κοντά

Ο Πέτρος Λινάρδος:  Ο τεράστιος Πέτρος Λινάρδος ήταν τα πάντα, συγγραφέας, δημοσιογράφος και άνθρωπος με τεράστια γνώση που όποιος είχε την τιμή να τον γνωρίσει από κοντά σίγουρα κάτι θα έμαθε από τον κύριο Λινάρδο, 

Ο Λάζαρος Πατσουράκος: Ο μεγάλος δημοσιογράφος Λάζαρος Πατσουράκος που με τα άρθρα του μας μεγάλωσε, η αγγάπη του για τον Πανιώνιο ήταν μεγάλη και πραγματικά ήταν ο λόγος που διάβαζα εφημερίδα

Ο Γιώργος Τσιάπης: Ο Γιώργος Τσιάπης γνωστός στην θύρα 5 αδερφός του Παναγιώτη Τσιάπη με τον Πανιώνιο μόνιμα στηνέκφραση του, 

Ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος: Ο  Χρίστος Χαραλαμπόπουλος ο δημοσιογράφος του Σπορ fm (ο τσακατσούκας) με Πανιώνια αισθήματα όπως ο ίδιος είχε δηλώση μιλούσε για τον Πανιώνιο και αυτό για εμένα ήταν ωραίο, άσχετα αν δεν τον είχα δει από κοντά στο γήπεδο

Ο Κώστας Κανταρτζόγλου: Ο Κώστας ήταν στις θύρες 4,5,6,7 ήταν από τους ανθρώπους που ήθελε να περνάει απαρατήρητος. Πολύ καλός, Πανιώνιος μέχρι το κόκκαλο. Ο πολύ καλός.ανθρωπος ο Κώστας Κανταρτζόγλου που ήταν ένας από εμάς ,φίλαθλος αλλά και εργάτης του συλλόγου.

Ο ΜΗΤΣΑΡΑΣ:  Το όνομά του ήταν είναι; Δημήτρης Γαλάνης .Δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο γίγαντα τον Μητσάρα των γηπέδων που δήλωνε Πανιώνιος (μάλλον έχει πεθάνει  καθώς δεν έχει επισημοποιηθει αλλά δεν υπάρχουν σημεία ζωής του εδώ και πολλά χρόνια), ήταν παρών σε αγώνες του Πανιωνίου μέσα και έξω και πραγματικά με τα πλακάτ του έδειχνε ότι ήξερε πολλά....

Ο Νίκος Γιαννόπουλος: Ο Νίκος Γιαννόπουλος ο πιστός φίλος του Πανιωνίου και γνώριμος στην θύρα 6 πήγαινε εντός σίγουρα αλλά και σε εκτός έδρας αγώνες του αγαπημένου του Πανιώνιου.

Ο Γιάννης Κουτσουμπαρης: O κυρ Γιάννης ο Κουτσουμπάρης ένας γνήσιος Πανιώνιος από τους πιο γλυκούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει και πάντα με τον καλό λόγο για όλους και φυσικά για την μεγάλη του αγάπη τον Πανιώνιο,σταθερά στην ίδια θέση για πολλά χρόνια στην θύρα 2 με το καπελάκι του κάθε Κυριακή παρών με το χαμόγελο και την αγάπη του για τον Πανιώνιο. 

Πολλές φορές στις συζητήσεις μας ήταν ένας άνθρωπος που μόνο καλοσύνη σου έβγαζε. Τιμή μου που τον γνώρισα από κοντά. Δυστυχώς νικήθηκε από τον καρκίνο. Μέχρι και τα τελευταία του ο κυρ Γιάννης είχε στο μυαλό του την Πανιωνάρα του.

Καλλιθεώτης Πανιώνιος. Ένας ήρεμος άνθρωπος, καλός, ευγενικός ο κυρ Γιάννης που έτσι μεγάλωσε και τον γιο του τον Κώστα τον Πεταλικό που και αυτός είναι Πανιώνιος και από τα καλύτερα παιδιά, ενεργός εντός και εκτός έδρας παντού σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ. 

 Ο Γιώργος Κάβουρας: O κύριος Γιώργος ο άνθρωπος που ήταν παρών μορφή στο Αρτάκης αλλά και στις θύρες 4,5,6, ο Κώστας Τασσόπουλος ένας Πανιώνιος απότο  Άργος που ήταν συνέχεια στον Πανιώνιο κοντά και μάλιστα είχε ιδρύσει και τον Πανιωνιο Δαλαμανάρας.

Ο Ηλίας Κεσκίρας: Ο Ηλίας ήταν ένθερμος φίλος του Πανιωνίου.Πιστός.Η αγάπη του για τον σύλλογο τεράστια.Δεν έχανε ούτε προπόνηση. Αγαπούσε πολύ το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.(ευχαριστώ τον κύριο Μιχάλη Δόνα για την ενημέρωση)

Ο Γιάννης Διφωνής: Ο κύριος Γιάννης Διφωνής η ψυχή του Πανιωνίου, η ψυχή της Νέας Σμύρνης, Πανιώνιος σε όλα του.

Ήταν πρώτα Πανιώνιος και μετά όλα τα άλλα αφού ο Πανιώνιος ήταν τα πάντα για αυτόν.

Τον ήξερε όλοι η Νέα Σμύρνη και το Πρακτορείο που είχε ήταν στέκη πολλών.Θείος του Γιώργου,του Γιάννη, του Κερά και πολύ αγαπητός σε όλους τους Πανιώνιους. Παρών μαζί με την Ελενη σε όλους τους αγώνες του Πανιωνίου εντός και εκτός έδρας.

Ο Γιάννης Κουλμπαλόγλου: Ο Γιάννης Κουλμπαλόγλου γνωστός Πανιώνιος και από τους πιο αγαπητούς στην πλατεία Νέας Σμύρνης. Ο Γιάννης ήταν παρών σε όλους τους αγώνες του Πανιωνίου και πραγματικά λείπει πολύ. Από τα πιο γνωστά άτομα στην Νέα Σμύρνη και ειδικότερα στην πλατεία. Πάντα παρών στο γήπεδο στα επίσημα να παρακολουθεί τον αγαπημένο του Πανιώνιο.

Ο Πιτ Αθανασίου: Από τους τελευταίους που έφυγαν πολύ πρόσφατα ο γνωστός Πιτ Αθανασίου που δούλευε στα Κοτόπουλα Πέτρος στον Αγιο Δημήτριο, ο Πιτ ήταν ένθερμος φίλος του Πανιωνίου και γνώριμη μορφή στο γήπεδο.

Ο Βασίλης Καπώνης: Τι να πρωτοπώ για τον κυρ Βασίλη. 

Η ιστορία του Πανιωνίου, ο Πανιώνιος και ο κυρ Βασίλης είναι ένα.

Ο κυρ Βασίλης, το σπίτι του ήταν κυριολεκτικά το γήπεδο του Πανιωνίου, παρών Παρέα με τον αγαπημένο του σκύλο τον Ιβάν. Ο κύριος Καπώνης θα είναι το σημείο αναφορά στο γήπεδο

Ο Γιώργος Βερόπουλος: Ο κύριος Γιώργος γνώριμος στην θύρα 5 με χρόνια διαρκείας και πάντα πιστός στον Πανιώνιο.

Ο Κυρ Βασίλης:  Ήταν  ένας γλυκήτατος άνθρωπος Πανιώνιος από κούνια, πιστός στην θύρα 2 στην θέση του στο καρεκλάκι δίπλα απο τα σκαλάκια χαμηλά στο διάζωμα και δεν έχανε ποτέ αγώνα του Πανιωνίου. Πάντα παρέα με τον γιο του τον οποίο έχει μπολιάσει με Πανιώνια αισθήματα και μάλιστα μεγαλωμένος εκτός Νέας Σμύρνης. Ο κύριος Βασίλης ήταν φίλος του πατέρα μου και δυστυχώς λείπει από το γήπεδο. 

Ο Κυρ Γιάννης: Ο κυρ Γιάννης έχει φύγει χρόνια από κοντά μας. Πανιώνιος Καλλιθεώτης. Οι πιο πολλοί τον ήξεραν σαν ο παλιατζής. Γνώριμος στην θύρα 2 αφού εκεί πήγαινε αλλά και στην θύρα 5. Ωραίος τύπος και πάντα χαμογελαστός.Χαρακτηριστικό το κυανέρυθρο τρίκλυκλο του που το παρκάριζε πάντα έξω από την είσοδο για τις θύρες 2,3

Ο Mick Lloyd: Πιο πρόσφατος ξαφνικός θάνατος είναι του Mick. Ο mickΈνας πιστός φίλος του Πανιωνίου από την Αγγλία, οπαδός της Κρύσταλ Πάλλας ομάδα με την οποία οι οπαδοί του Πανιωνίου και της Πάλας έχουν αδερφοποιηθεί.Ερχόταν αρκετά συχνά στην Ελλάδα και όποτε ερχόταν πάντα έβλεπε τον Πανιώνιο και τους φίλους του εδώ.

Ο Κυριάκος Τσίχλας: Ο κύριος Κούλης, έας αγνός Πανιώνιος φίλαθλος, πιστός, είχε παίξει και μπάσκετ,υπηρέτησε τον Πανιώνιο και σαν μέλος διοικήσεων του ερασιτέχνη.Μπαμπάς του γνωστού σε όλους μας Γιώργου (Ραγκουέλ).

Ο Δημήτρης Καρακατσάνης: Ο κύριος Δημήτρης ήταν και αυτός γνώριμος στο γήπεδο,πιστός και άφησε πίσω του την οικογένεια του τον Πανιώνιο όπως έλεγε.

Ο Παναγιώτης Μουχτούρης: Ο Πέρυ όπως τον ήξεραν οι φίλοι του.Πανιώνιος φίλαθλος πιστός και κάποτε έπαιζε μπάσκετ και έγινε και προπονητής.

Ο Νίκος Μούζης: Με το παρατσούκλι Κούλη ήταν γνωστός σε όλους ειδικά στους πιο παλιούς . 

Σπίτι του ήταν όπως έλεγε η θύρα 2 και για αυτό καθάριζε,σκούπιζε τις εξέδρες και μετά από το τέλος κάθε αγώνα μάζευε τα φελιζόλ μαξιλαράκια τα καλά έτσι ώστε να τα πουλήσει ξανά στον επόμενο αγώνα.Πολλές φορές τον πρόσεχε η οικογένεια Καπώνη.

Ο Φίλιππος Δημητρακόπουλος: Ο κύριος Φίλιππος  ήταν ένας άνθρωπος που πάνω από όλα έβαζε τον Πανιώνιο. Πιο μπασκετικός αλλά πολλές φορές τον συναντούσες στο Μέμπερς και στε αγώνες στην θύρα 5. Ήταν μάλιστα ιδρυτής και πρόεδρος της ομάδας Πανιώνιος Λέρου ομάδας μπάσκετ.

Ο Ανδρέας Ντάλιος: Ο κυρ Ανδρέας. Ήταν η ψυχή του γηπέδου και του Πανιωνίου. Παντού παρών σε όλους τους αγώνες του Πανιωνίου μέσα και έξω σε μπάσκετ,ποδόσφαιρο.Τον έβρισκες παντού.

 Ο Πανιώνιος ήταν όλοι του η ζωή. Πατέρας του Θανάση και του Βασίλη που είναι πιστοί Πανιώνιοι και από τα καλύτερα παιδία. Όπως άλλωστε αυθεντικός και ωραίος άνθρωπος ήταν και ο κυρ Ανδρέας.

Ο Σίμος Καλογεράτος: Ο Σίμος ήταν Πανιώνιος,αγαπητό παλικάρι,πάντα παρών εγώ τον θυμάμαι στην θύρα 2 να κάθεται στο πάνω διάζωμα. Φυσικά και στο Αρτάκης πίσω από την μπασκέτα ήταν η θέση που καθόταν και έβλεπε την Πανιωνάρα του.

Ο Ιορδάνης: Ο Ιορδάνης ήταν φουλ μπασκετικός, ήταν Πανιώνιος μορφή. Καλό παιδί και πάντα κοντά στην ομάδα. Στο Αρτάκης χρόνια στα πέταλα. Αλλά πολλές φορές και σε παιχνίδια του ποδοσφαίρου άλλωτε στην θύρα 4 αλλά και στην θύρα 2.

Ο Στέλιος Θεολογίτης: Ένας από τους πιο αγνούς Πανιώνιους που είχα γνωρίσει. Ο κύριος Στέλιος ένθερμος φίλος του Πανιωνίου, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου στον Πανιώνιο θυμάμαι και τον κύριο Στέλιο στην θύρα 5.Γνωστός σε όλους ως " Καπετάνιος" σύχναζε στο cafe dream και οι συζητήσεις του με τους φίλους του πάντα για τον Πανιώνιο.

Ο Γιάννης Χατζημιχάλης: Ο κυρ Γιάννης.Πάντα παρών στον Πανιώνιο.Ακόμα και όταν δεν ήταν καλά τον τελευταίο καιρό πριν πεθάνει ήταν παρών με το μπαστουνάκι του. Ατόφιος σε χαρές και λύπες εκεί. Με την δυνατή φωνή του,με την γκρίνια του αλλά πάντα με την μεγάλη αγάπη του για την Πανιωνάρα. Δεν θα ξεχάσω την χαρά του με την κατάκτηση του κυπέλλου το 1998 και που ήταν πρώτος στο ψήσιμο των αρνιών!!! Φυσικά δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο ότι ήταν και πρόεδρος στον σύνδεσμο φιλάθλων Πανιωνίου.

Η Αθανασία Χριστοδούλου: Την Αθανασία την θυμάμαι και στην θύρα 3 και στην θύρα 2.Ήταν πάνα χαμογελαστή και τρελαμένη με τον Πανιώνιο. Την θυμάμαι τόσο στο μπάσκετ και στο ποδόσφαιρο. Καλός άνθρωπος και πάντα προσπαθουσε να είναι μια ήσυχη δύναμη. 

Εφυγε ξαφνικά και από ψηλά βλέπει την Πανιωνάρα της.

Ο Ιάκωβος Κοντίδης: Για πολλά χρόνια πήγαινε στις θύρες 4,5,6,7 και μετά μετακόμισε στην θύρα 2. Ο κύριος Ιάκωβος ένας ωραίος άνθρωπος που είχε μεγάλη αγάπη στον Πανιώνιο.

Ο Αλεξανδρος Μίχου:  Πανιώνιος, Αυτό ήταν όλοι του η ζωή. Γνωστός σε όλους ως "ΠΑΓΟΥΡΑΣ". Πάντα και παντού Πανιώνιος και το πέρασε και στα παιδιά του τα οποία ήταν και είναι ένθερμοι φίλοι του Πανιωνίου.Ο Αλέξανδρος ήταν αντιπρόεδρος στον σύνδεσμο φιλάθλων με πρόεδρο τον Κυριάκο τον Τσίχλα, ήταν και μέλος της ΠΑΕ και φυσικά δεν έχανε αγώνα του Πανιωνίου του

Ο Σωτήρης Πριμυκίρης:  Ο Σωτηράκος  ήταν ένα από τα καλύτερα παιδιά που είχα γνωρίσει, δεν κρατούσε κακία σε κανέναν, ήταν τρομερό παιδί με μεγάλη καρδιά. Καρδιά η οποία δυστυχώς τον πρόδωσε εν πλώ. Οι φίλοι του τον φώναζαν "καπετάνιο" επειδή ταξίδευε καθώς ήταν ναυτικός. Πανιώνιος πιστός,έφυγε πολύ νέος και όταν έγινε γνωστός ο θάνατος του σκόρπισε θλίψη σε όλους μας καθώς ήταν ένα πολύ καλό παιδί, σύχναζε στην θύρα 2 ψηλά προς την θύρα 1 με τα φιλαράκια του.

Ο κυρ Αντώνης: Ο κύριος Αντώνης ερχόταν στην θύρα 2. Πάντα στην θέση του μαζί με την κόρη του την Μαρία και με μια κοπέλα ακόμα φίλη τους. Ήταν ένας άνθρωπος πολύ ευγενικός και καλός. 

Στο επάγγελμα με επιφύλαξη θα πω πρέπει να ήταν καθηγητής. 

Άνθρωπος με γνώσεις σε πολλά θέματα τόσο κοινωνικά αλλά και για τον αθλητισμό. Μεγάλη του αγάπη η κόρη του η Μαρία και  ο Πανιώνιος.

Για αρκετό καιρό μάλιστα η κόρη του κρεμούσε πανό στην μνημη του αγαπημένου μπαμπά της στην θύρα 2.

Ο Ανδρέας Σίβρης:  Ο Ανδρέας ήταν Πανιώνιος, ενεργός με πολύ καλή παρουσία στα γήπεδα.Ερχόταν έβλεπε την Πανιωνάρα του όπως έλεγε ο ίδιος.  Έφυγε καθώς η αρρώστια τον νίκησε, η κηδεία του έγινε σε άλλο μέρος εκτός Νέας Σμύρνης με πολλούς φίλους του από τον Πανιώνιο να τον αποχαιρετούν. 

Ο Δημήτρης Σουλής: Ο κύριος Δημήτρης ήταν Πανιώνιος. Μάλιστα ήταν παιδικός φίλος του πατέρα μου, Δαφνιώτης και έπειτα Καλλιθέα. Για πολλά χρόνια στα υβριστικά και μετά στην θύρα 2. Τα τελευταία χρόνια πριν πεθάνει δυστυχώς ο κύριος Δημήτρης πήγαινε με την παρέα του στην θύρα 5. Πιστός μέσα και έξω και μάλιστα σε πολλές εκδρομές πηγαίναμε μαζί όταν ήμουν πιτσιρικάς ειδικά στην Β΄ εθνικη. Φίλος του πατέρα μου παιδικός, από παιδάκια πήγαιναν μαζί στο γήπεδο από την Δάφνη στην Νέα Σμύρνη. Πανιώνιος και ο γιος του κύριου Δημήτρη φυσικά.

Ο Βαγγέλης:  Ο Βαγγέλης (ο τάβλας) ήταν από τις πιο γνώριμες φυσιογνωμίες στον Πανιώνιο. Πάντα στα κάγκελα στο Αρτάκης και στην θύρα 4 στο ποδόσφαιρο.Πανιώνιος πάντα και παντού.

Ο κυρ Γιάννης Καραστεφανής: Ο κυρ Γιάννης ένας αυθεντικός Πανιώνιος.Γνήσιος πιστός με τα Πανιώνια πιστεύω του να είναι σταθερά και με αξία. Πατέρας του Δημήτρη και του Κωνσταντίνου που τους μύησε την Πανιωνίτιδα καθώς και εκείνοι πιστοί στον Ιστορικό τον ακολουθούν παντού.

Ο Θοδωρής Ερμίδης (Ντόριαν): Ο Θοδωρής για τους παλιούς Ντόριαν ήταν από τα παλιά μέλη των Πανθήρων από τα ιδρυτικά. Παρών σε όλες τις κυανέρυθρες κερκίδες εντός και εκτός έδρας.

 Ήταν φίλος με πολλούς παλιούς Κόουτς,Ολλανδέζο,τον Κώστα τον Λέκκα,τον Λάζαρο τον Καμπανόπουλο και άλλους πολλούς. Έκαναν δυνατές εκδρομές και είχαν ωραίο παλμό.Ο Ντόριαν ήταν θείος του επίσης άρρωστου Πανιώνιου του Πεταλικού Παύλου με το παρατσούκλι Πόντιος τον έκανε Πανιώνιο ο Ντόριαν. Έφυγε νέος το 2005 από καρδιά και το μόνο σίγουρο είναι ότι από ψηλά βλέπει την Πανιωνάρα του με όλα τα υπόλοιπα παιδιά που έφυγαν για το μεγάλο ταξίδι και έχουν κάνει τον ουρανό κυανέρυθρο. Πάντως οι φίλοι του ποτέ δεν τον ξεχνάνε και πολλές φορές ακούω ιστορίες για τον ΝΤΟΡΙΛΟ στον Νίκο τον τυροπιτά.

Ο Κώστας ο Καλλιτέχνης: Ο Κώστας, ένα παλικάρι που πραγματικά ήταν τόσο καλός και ήρεμος. Στην θύρα 2 η θέση του επάνω σύνορα προς θύρα 1. Μουσικός ήταν, λάτρευε την μουσική και από εκεί του είχε βγει και το παρατσούκλι " ο καλλιτέχνης". Πολύ καλό παιδί και πραγματικά πάντα χαμογελαστός και πράος. Έφυγε ξαφνικά όμως σε πολύ νεαρή ηλικία και από επάνω βλέπει τον Πανιώνιο του με τους υπόλοιπους συνΠανιώνιους που έφυγαν!!!

Ο Σταμάτης Κωσταγιόλας: Από κόβιντ έφυγε ο κυρ Σταμάτης πριν από 2 χρόνια. Στην θεσούλα του σταθερός στην θύρα 2 ένας από τους πολύ συμπαθέστατους ανθρώπους που είχα γνωρίσει.

Ο κυρ Κώστας Ελευθεράτος: Ο κύριος Κώστας, ήταν ένας άνθρωπος πολύ αγαπητός, Πανιώνιος από μικρό παιδί που πήγαινε να δει τον Πανιώνιο του με τα πόδια από την περιοχή " Λουτρά Νέας Σμύρνης " 'οχι πολύ μακριά από το γήπεδο, σκαρφάλωνε την μάντρα και έβλεπε τα δικά του ποδοσφαιρικά ινδάλματα. 

Ο κυρ Κώστας είχε καλά λόγια να λέει μόνο για την ομάδα. 

Πιστός στην θέση του στην θύρα 2 αλλά και πιο παλιά στα υβριστικά. Κυριολεκτικά "΄εφυγε" για το ταξίδι στο φως σχεδόν στο γήπεδο σε ηλικία μόλις 68 ετών. 

Τελευταίος αγώνας που είδε  ήταν Πανιώνιος - Αστέρας  Τρίπολης 3-0 Σάββατο απόγευμα και ο κυρ Κώστας έφυγε  Κυριακή ξημερώματα. 

Γύρισε από το γήπεδο και μετά από λίγο έγινε το μοιραίο έφυγε ξαφνικά. Με τα ίδια πιστεύω μεγάλωσε και τον γιο του τον Διονύση που και αυτός κόλλησε το μικρόβιο του Πανιωνίου και από παλιά στην 3 και πλέον τα τελευταία 20 και χρόνια στην θύρα 2 επάνω προς την θύρα 1 με την παρέα του.

  Ο Μάκης Καλογείτονας: Ήταν από τους παλιούς Πανιώνιους,ενεργός και πάντα παρών στους αγώνες του Πανιωνίου και όχι μόνο.Διετέλεσε για χρόνια πολλά πρόεδρος στονΣΦΟΠσε πολύ δύσκολες εποχές.

Ο κυρ Γιώργος Χατζηανδρέου: Τον κύριο Γιώργο δεν τον ήξερα προσωπικά. Ξέρω από διηγήσεις του πολύ καλού φίλου μου του Κώστα Χατζηανδρέου (ΚΡΕΜΑΣ) που ήταν ο πατέρας του ότι ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος με ήθος και οικογενειάρχης. Έτσι μεγάλωσε ο ίδιος και την οικογένεια του.Πανιώνιος πιο πολύ μπάσκετ (από εκεί κόλλησε και ο γιος) και πάντα κοντά στον Πανιώνιο. Το ίδιο κάνει και ο Κώστας και πραγματικά είναι αγαπητός σε όλους σχεδόν.

Ο Κυριάκος Αναστασίου: Ο κύριος Κυριάκος (ο κομμωτής) πολλά χρόνια στον ΣΦΟΠ και ιδρυτικό μέλος. Παρών στους αγώνες του Πανιωνίου εντός και εκτός έδρας. Έιχε κουρέψει πολλούς Πανιώνιους παίκτες και φιλάθλους ήταν ενεργός μέχρι το τέλος της ζωής του.

Ο Παύλος Νιώτης: Πιστός φίλος του Πανιωνίου ο κύριος Παύλος (το γλυκό μπουζούκι της Άνω Νέας Σμύρνης. Ερχόταν στο γήπεδο και έβλεπε τον αγαπημένο του Πανιώνιο.(Ευχαριστώ τον Δημήτρη Μιχαηλίδη για την ενημέρωση)

ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΩ ΘΑ ΛΕΩ ΑΚΟΜΑ ΠΩΣ ΚΥΑΝΕΡΥΘΡΟ ΒΑΨΤΕ ΤΟ ΧΩΜΑ!!!!