29 Απριλίου 1998 – 29 Απριλίου 2022 πέρασαν 24 χρόνια από τον ιστορικό τελικό του Πανιωνίου!!!!(vid)

 Επιμέλεια άρθρου Σταμάτης Βαρσάκης

Σαν σήμερα 29 Απριλιου του 1998 και πριν 24 ολόκληρα χρόνια, ήταν ο μεγάλος τελικός του Πανιωνίου και η τελευταία φορά που ο Πανιώνιος κατέκτησε ένα τρόπαιο.

Το blog μου και εγώ  θυμάμαι τον τελικό κύπελλο του Πανιωνίου που κατέκτησε το κύπελλο και πάμε παρέα να τον θυμηθούμε!!!

Τον αγώνα μπορείτε να τον παρακολουθήσετε στο τέλος του άρθρου!!!

Ήταν Τετάρτη 29 Απριλίου του 1998.

Πέρασαν 24 χρόνια από τότε όμως ο κόσμος του Ιστορικού μας δεν θα το ξεχάσει ποτέ!!! 

24 χρόνια πριν δηλαδή αλλά στο μυαλό μου είναι σαν να ήταν χθες!!!!

Ο Πανιώνιος τότε είχε πολλά οικονομικά προβλήματα όπως και αγωνιστικά καθώς ήταν στις χαμηλές θέσεις της βαθμολογίας( τι σύμπτωση όπως και φέτος για τα οικονομικά εννοώ και για το ότι παίζουμε σε λάθος κατηγορία λόγω των χρεών μας).

Η πορεία μας όμως στο κύπελλο ήταν αντίθετη με αυτή του πρωταθλήματος και περνώντας το εμπόδιο του Πανελευσινιακού, μετά του Ορφέα Αλεξανδρούπολης, του Απόλλων Καλαμαριάς στον προημιτελικό και του ΠΑΟΚ στον ημιτελικό σε διπλούς αγώνες όλοι όσοι έγιναν, έφτασε στον τελικό με αντίπαλο τον μεγάλο Παναθηναϊκό.

Το φαβορί ήταν φυσικά ο Παναθηναϊκός των πολλών εκατομμυρίων του Βαρδινογιάννη κόντρα στον μεγάλο μας Πανιώνιο που πρόεδρος του ήταν ο Δήμαρχος Νέας Σμύρνης κ.Σιότροπος.

Όλα τα μέσα επικοινωνίας και οι εφημερίδες όπως ήταν λογικό και αναμενόμενο έκαναν αφιερώματα στον Παναθηναϊκό και ελάχιστα στον Ιστορικό μέχρι και την ίδια ημέρα του τελικού και φυσικά όλοι μιλούσαν για μια άνετη επικράτηση του Παναθηναϊκού.

Όλοι εκτός των Πανιώνιων που εμείς πιστεύαμε στην ομάδα μας και στην πίστη των ποδοσφαιριστών μας.

Κανόνιζαν οι δημοσιογράφοι χωρίς τον ξενοδόχο (Πανιώνιο) που όπως αποδείχτηκε ήταν ο τιμωρός τους.

Η μεγάλη ημέρα για τον Πανιώνιο είχε φτάσει, ο τότε προπονητής της ομάδας μας ο κ.Εμβολιάδης μαζί με τον αείμνηστο Μαυρίκη βοηθό (που είχαν ζήσει και τον τελικό του 1979 στο ίδιο στάδιο το Καραϊσκάκη σαν ποδοσφαιριστές και την κατάκτηση του κυπέλλου κόντρα στην ΑΕΚ του Μπάρλου με  3-1) είχαν αναλάβει την ομάδα στην μέση της χρονιάς να σώσουν τον Πανιώνιο αγωνιστικά στο πρωτάθλημα και έκαναν το θαύμα να φτάσουν την ομάδα στον τελικό.

Το δίδυμο Εμβολιάδης-Μαυρίκης κατάφεραν να περάσουν στους ποδοσφαιριστές μας τον τελικό σαν μια γιορτή, θυμάμαι σε συνέντευξη του Εμβολιάδη να λέει ότι τα λόγια του ήταν «Μπείτε μέσα και αγωνιστείτε χωρίς άγχος, ελεύθερα, διασκεδάστε το και ότι βγει, είναι μια γιορτή.»  Με τα λόγια αυτά λοιπόν ο κόουτς θεώρησε και τελικά δικαιώθηκε ότι  θα βγάλει το άγχος του αγώνα από τους ποδοσφαιριστές του .

Ο Πανιώνιος όμως δεν είχε να κοντράρει μόνο τον Παναθηναϊκό, γνωρίζοντας έτσι την δυσκολία του παιχνιδιού είτε σαν μονάδες παιχτών αλλά και σαν υποστήριξη από την διαιτησία του τότε διαιτητή κύριου Μποροβήλου.

Το ταμπλό στο στάδιο Καραϊσκάκη έγραφε Πανιώνιος – Παναθηναϊκός 1-0 Ναλιτζής 53^ο λεπτό τελικό σκορ.

Πάμε να θυμηθούμε το τι έγινε.

Το στάδιο Καραϊσκάκη είχε φορέσει τα γιορτινά του. 21.436 εισιτήρια τυπωμένα για τον τελικό, 10.718 εισιτήρια για τον Πανιώνιο και άλλα τόσα για τον Παναθηναϊκό.

Οι διψασμένοι για μια κούπα και διάκριση Πανιώνιοι τα εξάντλησαν και πήραν και κάποια ακόμα σε αντίθεση με τους ήδη χορτάτους από κούπες Παναθηναϊκούς που δεν τα έδωσαν όλα παρόλο που η ομάδα τους αγωνιζόταν στον τελικό και σε ένα γήπεδο ουδέτερο και εχθρικό καθώς είναι η έδρα του Ολυμπιακού.

Για τους Πανιώνιους ήταν μια γιορτή και πολλοί από εμάς ήταν κάτι σαν αργία καθώς από το πρωί ήμασταν στο γήπεδο μας με τις μπλούζες μας τις κυανέρυθρες και τα κασκόλ μας  και αναμέναμε να περάσει η ώρα με άγχος πολύ να πάμε στον Πειραιά.

Οι 12.000 περίπου Πανιώνιοι ξεκινήσαμε από την Νέα Σμύρνη με πυρήνα τους οργανωμένους με τα πόδια προς Πειραιά, συνθήματα , τραγούδια και γέλια επικρατούσαν στην διαδρομή μας, πολλοί από τους Πανιώνιους ακολουθούσαν τους πεζούς με μηχανάκια και αυτοκίνητα.

Ο Πειραιάς έγινε Νέα Σμύρνη με τους 12.000 Πανιώνιους να τραγουδούν ασταμάτητα.

 Όλα θυμίζουν Πανιώνιο.

Η ώρα έχει φτάσει και οι φίλαθλοι και οπαδοί του Πανιωνίου μπαίνουν σιγά σιγά στο γήπεδο καταλαμβάνοντας το μισό μέρος του γηπέδου και να είναι τίγκα.

Η πρώτη μάχη αυτή της εξέδρας έχει κερδηθεί από τους κυανέρυθρους κάτι που παραδεχτήκαν όλοι από δημοσιογράφους μέχρι και αντικειμενικούς Παναθηναϊκούς και από όλο των φίλαθλο κόσμο της Ελλάδας.

Ο αγώνας ξεκίνησε και η ανωτερότητα του Παναθηναϊκού ήταν φανερή καθώς οι ποδοσφαιριστές του Δανιήλ ήταν πιο έμπειροι  από τους δικούς μας, όμως η δύναμη και το πάθος των κυανέρυθρων έκανε τον αγώνα να παραμένει 0-0 στο ημίχρονο με ελάχιστες φάσεις και με πολλές δυνατές μονομαχίες.

Ο αγώνας παιζόταν πάνω κάτω σε έναν τρελό ρυθμό και το ίδιο σκηνικό συνεχίστηκε και στο δεύτερο ημίχρονο μέχρι που σε μια αντεπίθεση ο Βόκολος δίνει πάσα στον Σαπουντζη΄και εκείνος στον Φύσσα, ο Φύσσας  από αριστερά πέρασε την σέντρα έδωσε πάσα στον Σαπουντζή λίγο μετά την σέντρα αυτός με μια τρελή κούρσα μπήκε στην περιοχή σούταρε απέκρουσε ο Βάντσικ και στην επιστροφή ο Καμίτσης από δεξιά κάνει την σέντρα στον αμαρκάριστο Ναλιτζή που σε κενή εστία από τον πεσμένο στο έδαφος Βάντσικ κάνει με κεφαλιά το 1-0 και στέλνει στους ουρανούς τους φιλάθλους του Πανιωνίου.

1-0 λοιπόν και η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε για την κατάκτηση του δεύτερου τροπαίου μας.

Το άγχος μου μεγάλο και όσο περνούσε η ώρα τόσο πιο πολύ μεγάλωνε, ο Μποροβήλος έπαιζε φουλ Παναθηναϊκό με αποτέλεσμα να αποβληθούν δυο ποδοσφαιριστές μας ο Καμίτσης στο 58^ο λεπτό και ο Ιωαννίδης στο 72^ο λεπτό  τελειώνοντας τον αγώνα εμείς με 9 παίχτες και ο Παναθηναϊκός με 10 παίχτες αφού είχε αποβληθεί ο Γ.Χ.Γεωργιάδης στο 46^ο λεπτό.

Τα λεπτά περνάνε αργά και ένιωθα ότι θα πεθάνω από το άγχος μου.

Είχα ζήσει ακόμα έναν τελικό στο Ο.Α.Κ.Α. με αντίπαλο πάλι τον Παναθηναϊκό αλλά τότε είχαμε χάσει με 3-1 και δεν ήθελα να το ξανά ζήσω.

Το μόνο που θυμάμαι είναι μια ευκαιρία του Καρασαββίδη στο 91^ο λεπτό που έφευγε μόνος του σούταρε αλλά απέκρουσε ο Βάντσικ και στο 92^ο λεπτό τον Λυμπερόπουλο να χάνει ευκαιρία από την μικρή περιοχή και  ένα λεπτό αργότερα στο 93^ο λεπτό να χάνει ευκαιρία και ο Βαζέχα.

Το τελικό σκορ 1-0 με κεφαλιά του Ναλιτζή στο 53^ο λεπτό της αναμέτρησης και το μισό Καραϊσκάκη καίγεται και πανηγυρίζει ενώ το άλλο μισό καίει τα πανό του σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

Μετά ήρθε η ΛΗΞΗ και η αποθέωση.

Κλάματα στην εξέδρα από συγκίνηση καθώς στο γήπεδο έβλεπες οικογένειες αγκαλιασμένοι να πανηγυρίζουν, ηλικιωμένους να χοροπηδάνε σαν παιδιά όλα αυτά δεν θα τα ξεχάσω ποτέ και είναι δύσκολο να τα περιγράψεις.

Η στιγμή που στον ουρανό του Πειραιά υψώθηκε το κύπελλο στα χεριά του αρχηγού μας Λεωνίδα Βόκολου είναι απερίγραπτη , όλα κόκκινα και μπλε.

Η Νέα Σμύρνη με εντολή του τότε δημάρχου φωταγωγήθηκε και η πλατεία και όλοι οι γύρω δρόμοι έκλεισαν από τους τρελαμένους φιλάθλους – οπαδούς του Πανιωνίου. 

Το πούλμαν για να περάσει από την πλατεία έκανε σχεδόν 2 ώρες καθώς αρκετοί ήταν οι οπαδοί που είχαν ανέβει ακόμα και στην οροφή του πούλμαν.

Ωραίες στιγμές που μακάρι να ξανά έρθουν σύντομα γιατί αυτό το Ιστορικό σωματείο το δικαιούται και το αξίζει.

Ήταν ένα κύπελλο που το πανηγύρισαν οι 12.000 φίλαθλοι του Πανιωνίου στο γήπεδο και οι αμέτρητοι παντού σε όλοι την Ελλάδα.

Η βραδιά ήταν υπέροχη, και κυανέρυθρη.

Όλοι μιλούσαν πλέον για εμάς

Οι ποδοσφαιριστές μας ήταν : Στρακόσια,Μπουγάς, Ιωαννίδης, Κατσαμπής, Βόκολος, Μάντζιος, Μένταν, Καμίτσης, Ναλιτζής, Σαπουντζής, Φύσσας. Αλλαγή στην θέση του Μένταν μπήκε ο Κάφαλης στο 66^ο λεπτό, ο Βάσμπεργκ μπήκε στο 73^ο λεπτό στην θέση του χρυσού μας σκόρερ Ναλιτζή και ο Καρασαββίδης στην θέση του Κατσιαμπή στο 78^ο λεπτό.

Πως τα φέρνει η ζωή όμως 28/04/1993 μαύρη μέρα για εμάς  για τον αείμνηστο Μπόμπαν και 29/04/1998 μια καταπληκτική ήμερα για την κατάκτηση του κυπέλλου.

Δείτε το γκολ του Ναλιτζή που έχει γίνει σύνθημα από τότε στους οπαδούς του Πανιωνίου